Ομορφη ηταν η ζωη………
Σαν το νερο,
Ο παιδεμος μας ,γλυκο κρασι…..
Και σπιτικο.
Η ανηφορια κουραστικη δεν ηταν,
Πηγαιναμε γελωντας στον αγρο.
Η βαρκα,πηγαινε γοργα με τα κουπια….
Χαμογελουσε η θαλασσα,μας εδινε ψαρια’.
Ο κοπος ητανε χρυσος,
Χρυσος που δεν τον εψαχνες
Χρυσος που τονε ειχες,
Στο σπιτι,στα παραθυρα,στον κηπο……..
Τον εσταζε ο ηλιος…….
Όταν λιοβασιλευε.
Δεν τον μαζευαμε ποτε
Να βασιλέψει παλι.
Ο ηλιος ητανε πιστος
Και μεις πιστοι σ’αυτονε.
Ομορφη ηταν τοτε η ζωη……….
Πάντα είναι όμορφη η ζωή, αλλά κι αυτή που περιγράφεις μοιάζει πραγματικά ονειρεμένη!
ΑπάντησηΔιαγραφήgiati opws legame prepei na ektimame ta apla pragmata sth zwh! polu omorfo!
ΑπάντησηΔιαγραφή