ΕΝΑΣ ΠΑΛΙΟΣ ΜΥΘΟΣ

Γερμενος στο τιμονι ,με βλεμμα που διαπερνουσε το λιγοστο λυκοφως  ,ο ασπρομαλλης

καπετανιος,τιμονευε το μικρο εμπορικο  ,παλιο μποσταλι ,κοντρα στον ελαφρο κυματισμό.

Ναι  ,ειχε ορθοπλωρα  καιρο  .

Στο μυαλο,απ’τα παλια εικονες,εικονες που εζησε και που δεν εζησε…..απ’άλλες εποχες.

Η ψυχη του αλμυρη και λιοκαμμενη ,χαραγμενη από θαλασσινες χαρες και λυπες,σαν το

θαλασσινο το προσωπο , λαχταρισμενη .

Τα χερια ,δυνατα,ψημενα απ’τ’αλατι, γυριζαν και επαιρναν μαστορικα,  τα μποσικα του

τιμονιου  ,απ’το παλιο μποσταλι .

Στην  αρχη ,ειδε  ‘να φως στη δεξια τη μασκα……..δεν ητανε και σιγουρος…………μετα

το ματαειδε………….. 

Μετα το φως πηρε μορφη ……….εγινε  γοργονα…….μια ομορφη ,πενταμορφη,θαλασσινη

γοργονα  ,γοργονα  λυπημενη.

Δεν τα’χασε και εκλεισε με το δεξι την ξεσφιχτη μανετα,το πλοιο  δρομο ,εκοψε…………….

παει να σταματησει .

-Ζει ο βασιλιας Αλεξανδρος ?      (συνιθησμενη ερωτηση ,σκεφτηκε ο καπετανιος)

-Ζει και βασιλευει και τον κοσμο κυριευει.

-Είναι πια χωρις στρατο ,χωρις  λαο  και ποιον να βασιλεψει?

Το ονειρο ξεθωριασε ,το ονειρο εχαθη ,τον ξεχασαν οι ελληνες ,χαθηκε το πνευμα, το

πνευμα το ελληνικο ,το δημιουργικο ,το χρυσο εκεινο πνευμα….ξεθωριασε και χαθηκε.

-Δεν ζει  πια ο Αλεξανδρος?

-Μεσ’την καρδια μου ζωντανος…….την ξερουν τα παιδια σου,αυτην την εννοια τη παλια?

-Άλλες ειν’οι εννοιες που εχουν τα παιδια μου……….και συ τι ψαχνεις  ξωτικο……………..στου

πελαου το κυμα?

-Ψαχνω να εβρω Ελληνες ,απ’το δικο του αιμα,τα μυαλα τους που’χουν καθαρα ,που’χουν

καθαριο  βλεμμα ,που’χουν καρδια ελληνικη  και πνευμα εχουν το ιδιο, και δεν τους κραταει ζωντανους  μονο η  ιστορια.

Αυτά ειπε και βουτηξε…………

Αυτά ειπε και εχαθη…………στα μαυρα τα’αλμυρα νερα …………

Ένα δακρυ   ενιωσε……..στο μαγουλο να τρεχει…..και τη μανετα αρπαξε και’στριψε  το τιμονι

και στον ιστο εκρεμασε ολολευκη σημαια <<ΨΑΧΝΩ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΒΡΩ>>εγραφε απανω….
Εκλαψε.....σαν αγναντεψε την αμοιρη πατριδα........<<ΨΑΧΝΩ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΒΡΩ>>φωναζε και 
η καρδια του...........