Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

      
Έχει τύχει πότε να βρεθείτε  μέσα  σε  παλιά μονοκατοικία
που είναι  χρονια κλειστη ,αδεια και εγκαταλελειμμένη?
Το συναισθημα είναι περιεργο…….
Είναι σαν να μπαινεις σε κρυφά,απαγορευμένα σημεία του παρελθόντος,
κατι σαν χρονομηχανη ,ας πουμε……
Αισθανεσαι μια διαθεση για ψάξιμο ,για καλοπροαίρετη έρευνα  και αναρωτιέσαι
για τους ανθρώπους που εζησαν σε’κεινο το χωρο.
Προσωπικά ενιωσα σεβασμό,λιγο δεος ,σαν να έμπαινα σε μουσειο………..
Ενιωθα την ιστορια των ανθρωπων που εζησαν εδώ ,που πατούσαν και κοιμονταν εδώ,
των ανθρωπων που αγαπησαν και αγαπηθηκαν εδώ,που χάρηκαν,ευτύχισαν,λυπηθηκαν,
δημιούργησαν  η ακομα ισως ατύχησαν στον χωρο αυτό .
Στα πατωματα η δικια τους σκονη, στους τοιχους οι δικοι τους λεκεδες,στον χωρο οι
δικες τους μνήμες και η ξεθυμασμενη ενέργεια ανακατεμενη με την μυρωδια της
κλεισουρας και της σκονης που υπηρχε στον αερα .
Περπατώντας στο πατωμα του σαλονιου ανακαλυπτες,μια ξεκαρφωμενη σανιδα,
ένα κλειδί,δυο παλια περιοδικα,ένα κομμάτι καλώδιο ένα μολυβι και σε μια γωνιά
σκονισμενο και γεματο χνουδια,ένα κιτρινισμενο και τσαλακωμένο ένα ημερολόγιο
καταγραφής σκέψεων .
Το παιρνω με ευλάβεια στα χέρια μου,τιναζω ελαφρα τη σκονη ,και το ανοιγω……..
Κάποιος με ωραίο γραφικό χαρακτήρα,που αλλαζε σελιδα με τη σελιδα,αναλογα με
την διαθεση του,εγραφε σκεψεις προσωπικες.
Εκει στην μεση του σαλονιου,ορθιος ,γεματος περιεργεια και σκονη,διαλεγω μια
σελιδα και αρχιζω να την διαβαζω.
                                 7/3
«εξω απ’τα κλισε της ζωης και των σχεσεων μεταξυ των ανθρωπων,υπαρχει ο
εαυτος μας …….μονος.
θα πρεπει να παραμενει ατοφιος,αχαραγος,πραγματικος,να αλλαζει και να ανεβαινει
να μην ξεθωριαζει ,να μην κανει εκπτωσεις.
Να τον διαλεγουν οι φιλοι,όχι γιατι είναι στα γουστα τους,χρυσαφι με λαμπερη ,
αποχρωση και σε πολλα σχεδια.
Αλλα γιατι είναι σπανια καθαρος,αυθορμητος,ευγενικος,γνησιος,σαν μια πλακα
καθαρο χρυσαφι.
Ενας εαυτος που ξερει να χαιδευει αλλα και να χαλαει καρδιες,να κανει και να λεει
αυτό που πιστευει και όχι αυτό που θελουν ν’ακουσουν οι αλλοι.
Βεβαιως ,πολύ συχνα μενει μονος.
Τον εγκαταλειπουν οι ΄΄φιλοι΄΄,αλλα τα καρατια μενουν γκαραντι και απειραχτα.
Δεν ριχνει ποτε την ποιοτητα του ,μενει παντα με την καρδια ανοιχτη  και την
αγκαλια απλωμενη,σαν την ψυχη του……..
μια αγκαλια που χωραει ολον τον κοσμο».
 Αξιολογος ανθρωπος ο γραφων ,σκεφτηκα καθως ξεφυλλιζα το παλιο ημερολογιο,
που δεν με αφηνε να το αφησω και με κρατουσε ορθιο ,καταμεσης του σαλονιου.
Ανοιγω στην τυχη μιαν άλλη σελιδα  ,και διαβαζω.
                           9/7
«τα δακρυα, είναι τα λογια της ψυχης,
Το κλαμα , η φωνουλα της
Το σφυριγμα του ανεμου,είναι μηνυματα που πρεπει ν’αφουγκραζομαστε,μηνυματα
που μας περιτριγυριζουν και πρεπει να τα βρουμε.
Η γαληνη ,πρεπει να είναι από πληροτητα και όχι από αναλγησια.
Ειμαστε δεκτες συμπαντικης αγαπης και πρεπει  να την αποδιδουμε ,γυρω μας.»
                        3/10
«δεν πρεπει να ξεχνατε κυριοι ότι εμεις ειμαστε η οικονομια της Ελλαδας.
Εμεις οι μικρομεσαιοι ,   της φορολογιας ,της εκτακτης εισφορας,του ΦΠΑ,εμεις οι
μικρομεσαιοι των εκτακτων οικονομικων μετρων,εμεις ειμαστε η οικονομια της Ελλαδας
εμεις που ψαχνουμε να βρουμε μια φοροαπαλλαγη λογω πρωτης κατοικιας.
Δεν λεω ότι οι αλλοι, οι πολύ δυνατοι οικονομικα,δεν είναι Ελλαδα.
Είναι και αυτοι ,η οικονομια της Ελλαδας,μιας αλλης Ελλαδας , μιας Ελλαδας του ονειρου
και της καλπαζουσας φαντασιας , μιας Ελλαδας  μακρια από  εμας.»
                                  6/11
«Προσβαλε  τον  εαυτο σου, για τις κακες σου συνηθειες,πριν σε προσβαλει άλλος.
Γνωρισε τον εαυτο σου σε βαθος,συζητωντας μαζι του καθημερινα.
Μην κανεις ποτε κατι σε αλλον,που δεν θα ηθελες να σου κανουν.
Η μιση αληθεια,είναι το μεγαλυτερο ψεμμα .
Οι παραλλαγες ενός συμβαντος, είναι ψεμμα και αυτές .»
Η ωρα περνουσε, αλλα ημουν τοσο γοητευμενος με το ημερολογιο ,που δεν μπορουσα
να ξεκολλησω.Γυρισα λοιπον τις σελιδες στην τελευταια καταγραφη .
                                        19/2
«Αδιεξοδο.
Φτασαμε λοιπον,εκει που δεν μπορεις να πας,ουτε μπροστα ,ουτε να γυρισεις πισω…….
Αδιεξοδο.
Ειμαστε ακομα πιασμενοι χερι-χερι και κοιταζομαστε σαν χαμενοι.
Η αληθεια είναι ότι, ο ενας χωρις τον αλλον……………..ειναι δυσκολο να φανταστεις την εικονα , βλεπεις μεγαλωσαμε μαζι,δημιουργησαμε μαζι,πλασαμε χαρακτηρες μαζι .
Αδιεξοδο.
Περιμενει ο ενας  την  κινηση του αλλου.Ποιος θα κανει το πρωτο βημα?
Οποιο παντως και να είναι αυτό , ο άλλος θα απαντησει πολλαπλα.
Ναι ,γιατι εχουμε πετυχει μεχρι τωρα και οι δυο στη ζωη μας,σε ότι κι αν καναμε.
Ειμαστε λοιπον  δυο προσωπικοτητες ωριμες ,γι’αυτό μαλλον είναι ματαιο  να περι-
μενουμε  ,ένα ελικοπτερο για να σωθουμε………………
φτασαμε λοιπον , στο τελος της διαδρομης………..»
Εχω μεινει αφωνος με αυτά που διαβαζω,εδώ μιλαει για ένα χωρισμο,που ισως να
ηταν και η αιτια που ρημαξε αυτό το ομορφο σπιτι…………… Ηρθα  εδώ απεσταλμενος από την εταιρεια πωλησης ακινητων στην οποια εργαζομαι,
για να κανω αυτοψεια στο ακινητο, και βρεθηκα να κρατω στα χερια μου,ένα θησαυρο.                              
Είναι ένα ημερολογιο καταγραφης ,πραγματικος θησαυρος ,γραμμενο από καποιον
ανωνυμο στοχαστη,με συγκροτημενη και φιλοσοφημενη σκεψη ,που νομιζω πως ο
καθενας μας,θα ηθελε να γνωρισει.
Το ακινητο   είναι σε καλη κατασταση,παντως   το παλιο ημερολογιο σιγουρα
βρηκε  νέο   ιδιοκτητη .(μεταξυ  μας).


Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ

           
Τραγικη και ανεμελη φιγουρα, στο αχρωμο καδρο της ζωης .
Γυρω  , εγκαταλειψη .
Σκορπια κτιρια τριγυρω , με αδυσωπητες  σκιες .
Κοσμος…….πολλοι ανθρωποι που βαδιζαν σ’ένα  γκριζο , κρυο  δρομο ,και οι εκφρασεις,
στα  κυβδηλα  τους  προσωπα , πικρες .
Στις ακρες της  διαδρομης ,σκορπια και παραπεταμενα ,ονειρα και ελπιδες ,
σε προχωρημενη σηψη ,που δυσοσμουσαν .
Πιο μακρια , το χωμα , στειρο κι’απνοο…………….
Αφορμη  για νεα ελπιδα ,ο ηλιος …………πανω-πανω .
Κι εσυ αναμεσα σ’όλα , ανεμελη φιγουρα,με ξανθες νεφελες για μαλλια ,μ’ένα 
σπαθι στο χερι και μια ζυγαρια ,δικαζες τιμια ,το μεγα ολισθημα……………
την καθολικη  καταντια .
Ολα  γυρω θυμιζουν την άλλη μερα της γιορτης…………
Όλα  μελαγχολικα  , ένα βημα πριν τον ολεθρο………….
Ένα βημα πριν………………

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

ON-OFF

                 
Γη ,σιγη ,αντιλαλος
Γη ,αβυσσος ,παλμος
Γη  ,μαννα  στοργικη.

ον , ζωης  αντιπαλος
ον , μισος και ψαλμος
ον , οντος ο φονιας  και γης προαγωγος.                                

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

ΧΙΛΙΑ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ

                     
Θελω να δω τα ματια μου, μεσα από τα δικα σου.
Τα κυμματα της θλιψης μου να δω ,να σπανε στα βλεφαρα μου.
Και την οργη του πονου μου να  δω ,σαν δενδρο να φουσκωνει ,
να μενει παντα αφωνος και ολο να δυναμωνει.
Στα κυμματα της θλιψης μου να δω ,τον πονο να παλευει,με ασχημους δραπετες,
αιχμηρους,με λογια που ματωνουν.
Και  εσυ  να καθρεφτιζεσαι  στις  κορες  των ματιων μου ,αχαραχτη,αγελαστη ,
με τον εγωισμο  πανω στο  μετωπο σου , πιστη στον εαυτο σου.
Η καρδια σου, η σκληρη ,να αντανακλα κι αυτή ,στις κορες των ματιων μου ,
να  μου ζηταει  υποταγη ,κακια , τυφλη  υποταγη .
Να δω  τα  δακρυα μου  να  κυλουν  ……..την φωνουλα  της ψυχης  μου ……ναι
…..την  φωνουλα της  ψυχης μου  .
Και εσυ να κλεινεις τα αυτια ,με το  εγω  σου αγερωχο ,πανω στο  μετωπο σου .
Τα ομορφα τα ματια σου ,σπαθιζουν την ψυχη μου ,και κοκκινιζουν  με
αιματα , το κρυο προσωπο σου  και  τον  εγωισμο  σου.
Κλεισε  παρακαλω  τα  ματια σου , δεν  θελω  πια να βλεπω  τα ματια μου ,
μεσα  από  τα  δικα  σου .
Δωσε μου το τελευταιο μας  φιλι  ,και κανεμε   κομματια ………
Χιλια μικρα κομματια…………
Χιλια μικρα κομματια…………………..




Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

ΕΦΕΞΕ

                                                                                             
Εφεξε ,
πικρα να σταζει,
πονος  στο βλεμμα,στην καρδια, και η αυγη
με τ 'αγγιγματης , με τρομαζει.
Φωτισε,
αδεια  τα ματια,
βαρυ το στηθος,
ψυχη κομματια,
η αγαπη μυθος.

ΕΡΩΤΑΣ

           
Ο ερωτας σημαδεψε σωστα,
στο κεντρο.
Η αγαπη με χαραξε  βαθιά
σαν δεντρο.
Η ζωη με φιλησε γλυκα,
στο στομα.
Σε σενα χαρισα καρδια,
ψυχη και σωμα………..