ΤΑ ΚΑΡΦΙΑ

Τους είδα μιαν έρημη μου μέρα,

μεγάλα καρφιά,κρατούσαν στα χέρια.

Μόλις με είδαν, είδαν πιο πέρα,

μου πρόσφεραν ήλιο ,χωρίς χασομέρια.

Μικρός ,πονεμένος ήμουν και μόνος

είδα τον ήλιο τους με τόση χαρά,

που αμέσως με ξέχασε η πίκρα κι ο πόνος

με ξέχασε ο νους μου και η μοναξιά.

Με αγάπη σκοπούσα γι’αυτους, ότι  είχα

κι αυτοί το μαζεύαν,πετούσαν καρφιά,

ώσπου μια μέρα, με αυτά με καρφωσαν

και πάλι  με βρήκε,κακιά μοναξιά

ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Ψυχρά ,αγαπημένα και άνοστα φιλαράκια,δεν μου θυμίζετε

πλέον τίποτα από το παρελθόν.

«ειμαι καλά και το ίδιο επιθυμώ και δι’εσας».

Παραδομενοι μεσήλικες ,χαιρετίζω την καθημερινότητα σας

τις φοβερές φουρτούνες και τα άλυτα προβλήματα σας.

Ειμαι εγώ ,ο Γιώργος,με όλη την σημασία της λέξης και γράφω

στους συνανθρώπους και παλιούς συμμαθητές μου.

‘’άντε καληνύχτα Μαργαρίτα’’ χα…χα….χα………

Επιτέλους …….βρήκα τρόπο μονομερούς επικοινωνίας μαζί σας.

Σας βαρέθηκα……

Οι εικόνες και τ’αστεια του τότε, ξεθώριασαν μεσ’το μυαλό μου.

Μια άψυχη φωτογραφία με συναισθήματα του παρελθόντος,όταν την βλέπεις καθημερινά ,καταντάει αδιάφορη και καταδικασμένη

Να αργοπεθαίνει………….

Ειμαι εγώ,ο Γιώργος ,ο μπίλιας ,η φρόσω,που ακόμα όλες οι ενέργειες

και τα συναισθήματα μου ,περιέχουν αυθόρμητο ενθουσιασμό.

Ναι …τα έχω καταφέρει……..δίνομαι ολόψυχα,ανοιχτό βιβλίο που λένε.

Αγαπώ όλους με πάθος και το λάθος μου είναι ότι περιμένω

Ανάλογη ανταποκριση………….

Να είστε όλοι καλά και να ξέρετε ότι παραμένετε σε μια φωτεινή γωνιά της καρδιάς μου ,μαζί με τα μαθητικά μου χρόνια.



ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΝΥΧΤΑ………..



Γιώργος .