Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ

         Καταιγιδα ,μπορα ,με πολύ αερα ,με πολλή βροχη ,ουρανος φορτωμενος χωρις οριζοντα .
Ανοιγω το παραθυρο ,καθομαι  και…….ακουω.
ΜΠΟΥΜ………ΜΠΟΥΜ………..το εργο  …….αρχιζε.
Τα τυμπανα τ’ουρανου  ηχουσαν δυνατα ,χαοτικά  ,θα ελεγα .
Ο ανεμος ,σοπρανο ,με τον Αιολο σεγοντο,στις  χαμηλες.
Δυνατα  θρηνουν  οι  Καρυάτιδες  ,στα  αρπισματα  του ανεμου .
Μεσαίες  γεμιζει  ο  αερας  απ’τα  φυλλα των  δενδρων  ,που  εντονα  πάλλονται .
ΒΙΟΛΙΑ   ,ΒΙΟΛΙΑ  ,ΒΙΟΛΙΑ   ,πολλα ,οι ηχοι απ’τα βρεγμενα φρενα των αυτοκινητων
Και  κορνετες ,πολλες  ,πολλες  ,οι  τενοροι τους.
Κοσμος  , κοσμος  πολυς ,να παραλυρει………..και να φωναζει .
Χειροκροτηματα ,χειροκροτηματα πολλα ,η βροχη που επεφτε με δυναμη στο δρομο.
Παθιασμενος  διευθυνει  ο  καθιδρος   Απολλων με ασύλληπτα γλυκες ,κοφτες κινησεις.
Θεε μου……..,ποσο παθος……τι ακουσματα ,δονησεις  ,παλμος .
Απιστευτη  συμφωνικη μουσικη ,παιγμενη σε μινορε ,με αλλαγες .
Addazio   ma  non   troppo ,ρυθμος και γεματοι ηχοι………………….ανατριχιαζω .
                                                  *****************
Χτυπαει  η  πορτα  απροσμενα ,ειμαι ενοχλημενος………ποιος να’ναι παλι ?
Απομακρυνομαι  απ’τ’ακουσματα   ,και κλεινω  το  παραθυρο .
Ανοιγω  την  πορτα…………..
-Γεια σου παιδι μου.
-καλως τον , περασε μεσα .(είναι ο πατερας μου )
Είναι  μουσκεμα ,να σταζουν τα νερα στο περασμα του,με διαφορες τσαντες φορτωμενος
Που ηταν και αυτές τοσο βρεγμενες  ,λες και κουβαλουσε νερο απ’το πηγαδι .
-να σου φερω μια πετσετα?
-ασε μικρε ,μεγαλη ταλαιπωρια. Μποτιλιαρισμα,συνωστισμος,μικροατυχηματα(και συνεχιζει).
Το νερο να πεφτει σαν καταρακτης,κάθε τοσο οι κεραυνοι να σε τρομαζουν,να σου σπανε
Τα νευρα .
Οι αστραπες και η αναμονη του υποκοφου  ηχου του κεραυνου , άλλο πραγμα.
Ο αερας σφυριζε ,δεν με αφηνε να ανοιξω την πορτα του αυτοκινητου.
Η βροχη  ,ειχε τοση ενταση ,που σκεπαζε τους ηχους της πολης.
Σε κάθε μου βημα επεφταν πανω μου οκαδες νερο.
Ολοι φωναζαν,για ν’ακουστουν και…….υγρασια ..υγρασια,όλα βρεγμενα,
Εχει πλημμυρισει η πολη ,πολύ νερο(τον διακοπτω)
-Να φερω μια πετσετα?
-Παω ν’αλλαξω .
Αλλαξε δωματιο κι εκλεισε την πορτα .Χειμαρωδης όπως παντα ο πατερας ,
Ετοιμαζομουν να παω στο παραθυρο ,να συνεχισω την ακροαση  του εργου
Όταν απ’το διπλανο δωματιο ακουστηκε η φωνη της μητερας μου να λεει .
<<ο μικρος είναι ακομα στο θεωρειο του>>?
-παντα του ελεγα να νιωθει αυτό που βλεπει , μα αυτος ποτε δεν το εκανε,
παντα κατι άλλο φανταζοταν,…………
ετσι και σημερα …….ποιος ξερει τι κατεβαζει ο νους του .
-μια χαρα είναι το παιδι ,δεν ειμαστε ολοι  ιδιοι .
Χαμογελασα μεχρι τ’αυτια, και ανοιξα το παραθυρο.Πηγα παλι στο <<θεωρειο>>μου ,οπου
μολις  αρχιζε ένα  νέο  CRESENDO  του εργου ,που κάθιδρος
εξακολουθουσε να διευθυνει ο  Θεος της μουσικης………
Ο ιδιος  ο  Απολλων .


2 σχόλια:

  1. " η Τέχνη της Παρατήρησης "
    Άς μπορούσαν οι άνθρωποι να διδαχθούν αυτή τη δύσκολη τέχνη. Χαίρομαι γιατί εσύ, φαίνεται πως έχεις αυτό το ταλέντο! Νάσαι καλά που μοιράζεσαι τη ματιά σου με μάς, υπενθυμίζοντάς μας το προφανές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. η μαγια λοιπον της ζωης ειναι να μπορεις να δεις τα πραγματα απο τη θετικη πλευρα απο οποια σκοπια και αν τα κοιτας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή