Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Η ΖΩΗ ΣΑΝ ΤΑΞΙΔΙ

         
Κι ‘αρχισαμε να πλεουμε………..
Στα  ρηχά ………..στην αρχή με τα κουπια……….
Μέχρι που βαθυναμε…………….
Κι’ανοιξαμε πανια……………
Και  το ταξίδι αρχισε…………η ζωή μας………πλεει………..
Γλυκιά η μπουνάτσα ,και λάσκα οι μανελες τα πανιά ,στρωτή  ,
κι’αναλαφρη η πρωινή η αύρα, διάφανος καθρέφτης τα νερά,
σαν τη ματιά μας ,καθαρά.
Όλο και βαθεναμε………ολο και μαθαιναμε……..
Ανοιξιάτικος καιρός ,χρώματα φωτεινά και καθαρός ορίζοντας ,
μικρά τα κύματα ,μικρά προβληματα……….
Ο άνεμος μας διδασκε……….η θάλασσα ,το ιδιο…………..
που τα  πανιά να στρέφουμε και που τη λαγουδερα……….παίζαμε και γελουσαμε………
και το σκαρί σχολειο…………..
Ο ήλιος έπαιζε κι’αυτος,κάνοντας τις βουτιές του……μια ζερβα…….μια δεξια……………….
μας έκλεινε το ματι……..μας μίλαγε κρυφά..πως πρέπει να προσέχουμε ,
τον νου μας γύρω-γύρω ,φιλο τον άνεμο να έχουμε ,και την αλμύρα αδερφή ,
γλυκά να πλέει η ζωή .
Ψηλά  στα ξαρτια ανέμιζε η ψυχή μας , και η καρδιά μας , καυτή και κοκκινη……………..
άφηνε σημαδια…………στ’ασπρα  τ’απονερα .
Διάσπαρτα τα σύννεφα ,απάνω μας περνουσαν……………..
άλλες φορές μας έπλεναν , άλλες χαμογελουσαν…………….
καλά μαντάτα εφερναν………………..πίναμε το νερό τους .
Έτσι ταξιδευαμε…………..θάλασσα ο χρονος………ποτε με τον γαρμπη ποτε με τραμοντανα,
με τον μαϊστρο τον σκληρο ,ποτε με σοροκαδα .
Ο γρεγος θυμαμαι μια φορα εσκισε το πανι μας ,αλλαξε τη ζωή μας …………………………
μεχρι να το μπαλωσουμε………………………………..
Με τον πουνεντη  στα πλευρα ,μια μερα θα μπαταραμε………….
του τιμονιου η μαστορια και του πανιου το σκαντζο …………….μας γλυτωσαν……………
κι’ ορτσαραμε…………..αλλαξε η ζωή μας .
Αποκλιση στη  ροτα μας , κάθε  αναποδια .
Δεν ηταν λιγες οι φορές που η πυξιδα γυριζε σαν να’τανε προπελα και αποφαση δεν
επαιρνε ,απαντηση να δωσει .
Σαν τις καρδιες μας τις αδολες ,σαν τα αισθηματα μας ,ο μπουσουλας εγυριζε ,
πριν τον βορρια να διξει .
Τα λογια μας ,   μυριζουν θαλασσα…….και η πνοη ,αλατι,…………τα μάτια μας ,ειδαν
πολλα  ,ειδαν πολλους χειμωνες ,και ανταρες της θαλασσας πολλες……………………..
Παλεψαμε με κυμματα ,της θαλασσας τα χερια,και ξερουμε πια πολύ καλά την
γευση την πικρη της……………….
Ξερουμε καλά την γλύκα της,που στις γλυκες μπουνατσες, εγεμιζε με ερωτα
την ομορφη ζωή μας………………………..
Τωρα αρμενιζουμε βαθια…πλεουμε την ζωή μας στ’ανοιχτα,με γνωση και’μπειρια .
Τωρα αρμενιζουμε βαθια και βλεπουμε σημαδια  ,σημαδια που στελνει ο ορίζοντας
λογια που λεει ο ήλιος και τα γοργα τα σύννεφα τα σιγοψυθιριζουν.
Τα κυμματα πια δεν μας χτυπουν , μας γλυκοπλατσουριζουν, αν θελουν κατι να μας πουν
κ υ μ μ α τ α      φ ι λ α ρ α κ ι α………….
Η  μοιρα λεει οι αγκυρες να είναι σκουριασμενες ,κι ολο να περιμενουνε……………………..
και μας να ταξιδευουμε μ’αυτές ,κρυμμενες στο σκαρί μας……………………………………………
κι ολο να ταξιδευουμε…………………………………………..
κι ολο να πλησιαζουμε , το ΜΕΓΑ,   το λιμανι…………………………………………………………………….



1 σχόλιο:

  1. ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΓΙΩΡΓΟ ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΕΧΩ ΦΙΛΟ ΜΕ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ ΠΟΛΥ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΨΑΧΝΕΙΣ ΠΑΝΤΑ.....ΦΙΛΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΦΑΜΙΛΙΑ ΣΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή