Όταν βουτάω στα βαθιά,του μυαλού μου τα υπόγεια,
ψαχνω παρήγορα ακρογιάλια,αναζητώ κρυμμένους δρόμους,χωρίς διόδια,
και πλέω στα κρυφά της σκέψης μου κανάλια.
Κάποτε εκεί αντίκρισα εμένα,στης αυτογνωσίας το κανάλι,
αψήφησα κατεστημένα,έδεσα την αλήθεια απ΄το κεφάλι.
Είδα εμένα να επιπλέω μόνος,γερνοντας τραγικά.
Πικρό το μίσος του άχρωμου νερού ,να με περιβάλλει ο πόνος,
και να μαστιγώνει σαδιστικά, υστερικά,την φοβισμένη μου ύπαρξη.
Είδα την ανία,
να τρώει τα κοράλλια του μυαλού μου,
και εκεινα , θέλοντας να μείνουν ζωντανά ,πάλευαν με μανία ,
την μαύρη την ανία.
Είδα τα ινία απ΄της νιότης μου το άτι,πεταμένα σε μια γωνία
σε αδιέξοδο,χορταριασμενο μονοπάτι...........
Κι άρχισα να βυθίζομαι,ακόμα πιο βαθιά,
βρήκα λύσεις και εξηγήσεις , την απόγνωση έδιωξα μακριά,
τις υπόγειες ζητούσα ανοίξεις.
Είδα τον ήλιο ανεμικό ,θύμα άδικης βολής,
είδα την δύση της ανατολής,ρήμμα πολύχρονης αποβολής.
Είδα όλους μας να προσπαθούμε,μόνο για να αναδειχθούμε.
*** *** ***
Όταν βουτάω στα βαθιά του μυαλού μου τα υπόγεια,
ψάχνω παρήγορα ρολόγια, χωρίς δασμούς,χωρίς διόδια
ανεπηρέαστους τους δείκτες τους να έχουν,
να είναι πάντοτε σοφά οι σκέψεις και τα λόγια...........
μούλειψες....
ΑπάντησηΔιαγραφήέμπλεξα κι έκανα μέρες να περάσω απ'τα λημέρια σου
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !
kι' εγώ, επίσης χάθηκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα που σε ξαναβρήκα όμως ...
Kαι ναι, συμφωνώ με τον προλαλήσαντα,
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ να έχουμε.