Τραγικη και ανεμελη φιγουρα, στο αχρωμο καδρο της ζωης .
Γυρω , εγκαταλειψη .
Σκορπια κτιρια τριγυρω , με αδυσωπητες σκιες .
Κοσμος…….πολλοι ανθρωποι που βαδιζαν σ’ένα γκριζο , κρυο δρομο ,και οι εκφρασεις,
στα κυβδηλα τους προσωπα , πικρες .
Στις ακρες της διαδρομης ,σκορπια και παραπεταμενα ,ονειρα και ελπιδες ,
σε προχωρημενη σηψη ,που δυσοσμουσαν .
Πιο μακρια , το χωμα , στειρο κι’απνοο…………….
Αφορμη για νεα ελπιδα ,ο ηλιος …………πανω-πανω .
Κι εσυ αναμεσα σ’όλα , ανεμελη φιγουρα,με ξανθες νεφελες για μαλλια ,μ’ένα
σπαθι στο χερι και μια ζυγαρια ,δικαζες τιμια ,το μεγα ολισθημα……………
την καθολικη καταντια .
Ολα γυρω θυμιζουν την άλλη μερα της γιορτης…………
Όλα μελαγχολικα , ένα βημα πριν τον ολεθρο………….
Ένα βημα πριν………………
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου