ΤΟ ΚΑΡΤΕΡΙ

               Ξαφνου………..

Λαφίνα ξεπηδά ,μπροστα απ΄το καρτερι ,

Με βλεπει και αναζητα την προθεση που εχω .

Το οπλο μου ,αλαθευτο  ,το ματι  και το χερι ,

ψαχνουν να βρουν το μετωπο  ……..το αρματοστολισμενο.

Του σκοτεινου του οπλου μου ,το ματι ζωηρευει ,

όταν το θυμα του κοιτα,  αναμεσα στο βλεμμα .

Το χερι……κινειται βιαστικα …….γυρευει την σκανδαλη….

Μα……………τι συμβαινει?

Τα δαχτυλα μουδιαζουνε  ,βαραινει το κεφαλι ,

και η λαφινα χανεται μεσ’την καρδια του δασους.

Υμνους ακουω ξαφνικα ,υμνους και μελωδιες ,

που ησυχαζουν την ψυχη ,το σωμα γαληνευουν ……

Τοτε ηταν που ακουσα και  κεινο το ποταμι ,

να κελαιδαει  διπλα μου ,μετα από τοσες ωρες ……..

Δακρυα της φυσης εφερνε , καθως ζωή σκορπουσε.

ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ

         Καταιγιδα ,μπορα ,με πολύ αερα ,με πολλή βροχη ,ουρανος φορτωμενος χωρις οριζοντα .

Ανοιγω το παραθυρο ,καθομαι  και…….ακουω.

ΜΠΟΥΜ………ΜΠΟΥΜ………..το εργο  …….αρχιζε.

Τα τυμπανα τ’ουρανου  ηχουσαν δυνατα ,χαοτικά  ,θα ελεγα .

Ο ανεμος ,σοπρανο ,με τον Αιολο σεγοντο,στις  χαμηλες.

Δυνατα  θρηνουν  οι  Καρυάτιδες  ,στα  αρπισματα  του ανεμου .

Μεσαίες  γεμιζει  ο  αερας  απ’τα  φυλλα των  δενδρων  ,που  εντονα  πάλλονται .

ΒΙΟΛΙΑ   ,ΒΙΟΛΙΑ  ,ΒΙΟΛΙΑ   ,πολλα ,οι ηχοι απ’τα βρεγμενα φρενα των αυτοκινητων

Και  κορνετες ,πολλες  ,πολλες  ,οι  τενοροι τους.

Κοσμος  , κοσμος  πολυς ,να παραλυρει………..και να φωναζει .

Χειροκροτηματα ,χειροκροτηματα πολλα ,η βροχη που επεφτε με δυναμη στο δρομο.

Παθιασμενος  διευθυνει  ο  καθιδρος   Απολλων με ασύλληπτα γλυκες ,κοφτες κινησεις.

Θεε μου……..,ποσο παθος……τι ακουσματα ,δονησεις  ,παλμος .

Απιστευτη  συμφωνικη μουσικη ,παιγμενη σε μινορε ,με αλλαγες .

Addazio   ma  non   troppo ,ρυθμος και γεματοι ηχοι………………….ανατριχιαζω .

                                                  *****************

Χτυπαει  η  πορτα  απροσμενα ,ειμαι ενοχλημενος………ποιος να’ναι παλι ?

Απομακρυνομαι  απ’τ’ακουσματα   ,και κλεινω  το  παραθυρο .

Ανοιγω  την  πορτα…………..

-Γεια σου παιδι μου.

-καλως τον , περασε μεσα .(είναι ο πατερας μου )

Είναι  μουσκεμα ,να σταζουν τα νερα στο περασμα του,με διαφορες τσαντες φορτωμενος

Που ηταν και αυτές τοσο βρεγμενες  ,λες και κουβαλουσε νερο απ’το πηγαδι .

-να σου φερω μια πετσετα?

-ασε μικρε ,μεγαλη ταλαιπωρια. Μποτιλιαρισμα,συνωστισμος,μικροατυχηματα(και συνεχιζει).

Το νερο να πεφτει σαν καταρακτης,κάθε τοσο οι κεραυνοι να σε τρομαζουν,να σου σπανε

Τα νευρα .

Οι αστραπες και η αναμονη του υποκοφου  ηχου του κεραυνου , άλλο πραγμα.

Ο αερας σφυριζε ,δεν με αφηνε να ανοιξω την πορτα του αυτοκινητου.

Η βροχη  ,ειχε τοση ενταση ,που σκεπαζε τους ηχους της πολης.

Σε κάθε μου βημα επεφταν πανω μου οκαδες νερο.

Ολοι φωναζαν,για ν’ακουστουν και…….υγρασια ..υγρασια,όλα βρεγμενα,

Εχει πλημμυρισει η πολη ,πολύ νερο(τον διακοπτω)

-Να φερω μια πετσετα?

-Παω ν’αλλαξω .

Αλλαξε δωματιο κι εκλεισε την πορτα .Χειμαρωδης όπως παντα ο πατερας ,

Ετοιμαζομουν να παω στο παραθυρο ,να συνεχισω την ακροαση  του εργου

Όταν απ’το διπλανο δωματιο ακουστηκε η φωνη της μητερας μου να λεει .

<<ο μικρος είναι ακομα στο θεωρειο του>>?

-παντα του ελεγα να νιωθει αυτό που βλεπει , μα αυτος ποτε δεν το εκανε,

παντα κατι άλλο φανταζοταν,…………

ετσι και σημερα …….ποιος ξερει τι κατεβαζει ο νους του .

-μια χαρα είναι το παιδι ,δεν ειμαστε ολοι  ιδιοι .

Χαμογελασα μεχρι τ’αυτια, και ανοιξα το παραθυρο.Πηγα παλι στο <<θεωρειο>>μου ,οπου

μολις  αρχιζε ένα  νέο  CRESENDO  του εργου ,που κάθιδρος

εξακολουθουσε να διευθυνει ο  Θεος της μουσικης………

Ο ιδιος  ο  Απολλων .

ΜΑΓΙΚΟ ΚΟΜΠΟΛΟΙ¨

…………..και αγόρασα ένα κομπολόι ,να με ηρεμεί ,να με χαλαρώνει,να με κρατα μακρια

απ΄την νικοτινη,και ετσι να προλαβαινω να συνειδητοποιω τις σκεψεις  μου ,να κατά

γραφω τις ιδεες μου,για κειμενακια,αστειακια,ποιηματακια και σκεψεις διαφορες,

χωρις τιτλο, που ερχονται στο μυαλο μου…..

Μαλλον νιωθω καλα να ……….κουβεντιαζω με τον εαυτο μου καποιες στιγμες.

Λες να θελω γιατρο?.............

Αναλογα με την διαθεση άλλες φορες εμβαθυνω ,άλλες παλι γελαω μονος μου,σκηνο

θετοντας φασεις καθημερινοτητας με διαφορετικο τροπο απ’’αυτόν που τις βλεπω.

Εχει πολύ πλακα…………..

Βλεπω λοιπον να περναει εξω από τη δουλεια μια μελαχρινή κοπελα,ντυμενη προκλη

τικα,πολύ  xeko  με λικνισμα  jaman   fu  και αμεσως σκεφτομαι        να  ενα 

΄΄κοριτσι του σωληνα’’  ‘’κονταροκρατουσα’’  live  show by  nigth andersten?

Γελια που εκανα μεσα μου……..μου αρεσε αυτό που σκεφτηκα.

……-αυτο το αρωμα ….καπου το ξερω …μηπως είναι του αντρα σου?

-μπα ….οχι,της γυναικας σου είναι………….

Και μου ειπε να σου πω να μην μου κανεις σημαδια……..και να μην πας σπιτι πριν τις  10

-Α…..και φευγοντας  περασε απ’’το φουρνο ,σε εψαχνε ο φουρναρης…………….

ΧΑ……ΧΑ……ΚΟΛΑΣΗ…….

Και γυριζα το κομπολοι στα δαχτυλα  μου,και συνεχισα  να ρουφιεμαι, απο εικονες και

συλλογισμους ,με την νικοτινη να μου λιπει πολύ……..

Το  μωρο στο τσιρκο, παιδι  ζευγαριου ακροβατων,το εμαθαν να καθεται από τοτε που μπορουσε  σε καρεκλα ,που ειχε ένα ποδι……

Σιγα –σιγα ,το μωρακι εμαθε,συνηθισε και καθοταν  μονο σε  εκεινη την καρεκλα  που

ειχε ένα ποδι.

Όταν μεγαλωνοντας,βγηκε με τους φιλους του και πηγε για καφε, δεν μπορουσε να

καθησει σε κανονικη καρεκλα,και ολο επεφτε,ολο επεφτε………..

Σκεφτοταν ποσο αφυσικες  κατασκευες ηταν ,τουτες οι τετραποδες  καρεκλες,

Η πιο πανω ιστορουλα,θα μπορουσε να είναι  φωτεινο παραδειγμα  διαπλατυνσης

μυαλων,αντιληψεων,ακουσματων ηχων εξω από τις συχνοτητες μας.

Μετραω ξανα τις χαντρες,       είναι  τριαντατρεις.

Μπαινω  βιαστηκα,και ακουω την πορτα να κλεινη πισω μου,ξεκιναει  να επιταχυνη

αποτομα,΄΄επομενη σταση πανεπιστημιο΄΄,ακουω απ΄ τα μεγαφωνα,νιωθω καπως.

Ψαχνω γυρω μου,τηνβλεπω,με κοιτουσε…..με κοιτουσε κλεφτα ,εκανα και ΄γω το ιδιο.

Ομορφη ,ελκυστικη ,ερωτευσιμη …….τωρα μαλλον νιωθαμεκαι οι δυο καπως…….ναι ειχε

αρχιση(πώς να το πω)η ανταλλαγη δεδομενων μεταξυ  της αυρας  της  και της δικης μου.

Νομιζω πως μυριζω το αρωμα αναμεσα στα στηθη της,τη μεση της στο μπρατσο μου,

και τα ομορφα μαλλια της να μου χαιδευουν,απαλα το προσωπο.

Ζω ένα ονειρο….ο  κοσμος δεν υπαρχει γυρω μου,ουτε η μισθοδοσια ,ουτε η εφορια…..

Υπαρχουμε μονο εμεις………σε΄να οχημα που τρεχει με μονους επιβατες ,εμας……..

΄΄επομενη σταση αγιος ιωαννης΄΄ επρεπε να κατεβω,συρθηκα αργα και βγηκα.

Η πορτα εκλεισε μεσα το΄ονειρο,γυρισα κοιταξα απ΄το τζαμι,δεν την ειδα,το βλεμα μου

την εψαχνε,το βαγονι ολο περασε μπροστα μου,…θεε μου δεν την βλεπω,χαθηκε?

Το τραινο εφυγε,χαθηκε επιταχυνοντας,εμεινα στην αποβαθρα μονος,μουδιασμενος

εχω ακομα,τη γευση της,τη μυρωδια της και την ανατριχιλα της αυρας του κορμιου της.

Τι εμπειρια κι΄αυτή…………….

Τριανταμια, τριανταδυο ,τριαντατρεις.

Αχ…αυτή η διαθεση όταν είναι ανεβασμενη,βαζεις και μια πινελια από χιουμορ

και περνας καλα οπου και να’’σαι……

Ερχεται ,λοιπον ,μια κυρια γνωστη πελατησα στο στο μαγαζι,να αγοραση κρεας,

-γεια σας ………..λεει

-στο καλο να πατε……………..λεω

-μα τωρα ηρθα………λεει

Μετα από λιγο………

-πώς να μαγειρεψω το κρεας που μου εδωσες?

-να το κανετε με κρεας…..(δεν το καταλαβε και συνεχιζει)

Είναι καλο  εε..?

-αλλοιμονο πρωτη φορα θα σας γελασω?.......(παλι δεν το καταλαβε)

Μεσα μου ,εχω πεθανει στα γελια,πολλες φορες και εξω μου.

Οι αλλοι συναδελφοι με κοιτανε περιεργα….

-μεγαλε τι εγινε.?   Γαμησες εχτες  ?....φαινεται ,φαινεται.

Αρε πατερα,,,,,

Τηλεοπτικη ερωτηση…….

-ξενικο σνακ με πεντε γραμματα….

Πεταγεται πρωτος ο  μπαμπας,

-ΝΤΟΣΤ…..φωναζει ,πανηγυριζοντας

Σκασαμε στα γελια ….φυγαμε απ΄΄τα παραθυρα…χα…..χα.

Όταν η διαθεση είναι στα πανω της…….οταν όμως δεν είναι?...τοτε………..

Περπατουσε,ο τυχερος Γιαννακης στο βουνο και σε μια ατυχη στιγμη,γλυστρισε

και επεσε στον γκρεμο…………….επεφτε…….επεφτε………

Καποια στιγμη γαντζωνεται η ζωνη του σε να θαμνο και σταματαει να πεφτει

…..και κρεμοταν  στο κενο…………

Αναπαντεχα  ξεριζώνεται ο θαμνος,και παλι αρχισε να πεφτει……

…..στο τελος του γκρεμου….στιβες οι θυμωνιες από σταχια,σημαδευει απανω τους

επεσε στα μαλακα, σηκωνεται αμεσως,και…..στο κεφαλι τον χτυπα μια μεγαλη πετρα…..

πετρα που αυτος ξεκολλησε πεφτοντας ,από πανω.

Και επεσε κατω αψυχος……….

Και εφτασαν τα’αδερφια του να δουνε τι συμβαινει…………..

Και εκλαψε μαζι τους κι ο   Θ Ε Ο Σ  ……

Βλεπεις?  Γεμισε η καρδια μου δακρυα…τα ματια μου,το ιδιο.

Με πνιγουν ερινύες?........

Με ζωνουν  ξωτικα?.......

Παιρνω και γω την πενα μου ,τα πιτσιλαω μελανι ,τους βαζω κερατακια,τους βαζω

και μουστακια,  τα   περιγραφω  όπως εγω, τα βλεπω και τα νιωθω.

Και στροβιλιζομαι στις σκεψεις μου  ,καθημερινες εικονες,στιγμες,μορφες,φασεις,

ατακες,μορφασμους,διαφορα γιατι,πολλα πρεπει  ,τα ισως τα’αποφευγω  .

‘’εγω σε θελω αληθινη όταν σε αντικρυζω΄΄

Μιλω,για την ζωη,για την γυναικα μου ,την μερα,τον ανθρωπο.τον φιλο μου,τον γνωστο,

και τον αγνωστο.

Πισω μου δεν τρεχουν,ερηνιες,  πισω μου τρεχουν ξωτικα,τα΄’χω καλα μαζι τους,

και κανω «αναπαντεχες μαζι τους γνωριμιες>>.

Καποτε  ε ν α ,μπηκε μεσα μου,και ξαναβγηκε αμέσως κι΄’ολο μου γκρινιαζε μετα,

πως εχω φαει σκορδο….χα…..χα……..χα….

Σε καποιο άλλο μια φορα,του ειχε μπει στο ματι ,κατι ωραιο που΄’γραφα……….

καθησα και του το΄΄βγαλα……

Εκτοτε με προσεχει  ,και με κοιταει  σαν κυκλωπας

με το΄να ματι που εχει…….χα,χα……….χα..

Περναει η ψυχολογια στο γραπτο………..

                 Δεν ειν΄κακο

                Δεν ειν΄κακο…………………

Ε……..ΝΑΙ …λοιπον…

Κι αν η ζωη μας γελασε

        Εμεις την μαθαμε.

Κι αν η ζωη μας χτυπησε

        Εμεις της δειξαμε.

Κι αν μας κλωτσησε

        Πρωτοι  εμεις……..βαλαμε   γκολ………οε..οε….οε……οε…οε…ΟΕ….ΟΕ…………ΟΕ………….ΟΟΕΕΕ.

ΟΧΙ στα μιζερα σχεδια,

ΟΧΙ στις κοντοφθαλμες οπτικες,

ΟΧΙ στους χαμηλους ουρανους,

ΟΧΙ  στους κοντινους οριζοντες………με επιασε το προεκλογικο μου…….

Το τσιγαρο μου λιπει και με καιει…….παμε ένα μετρημα………καλο μου κομπολοι.

εντεκα,δωδεκα,δεκατρεις…………………………………………………………………………..τριαντατρεις.

Το ασπρο κομπολοι μου,σαν να΄ναι μαγικο,σκεψεις και ιδεες φερνει,που βιαζοντε,στο

χερι να περασουν,και στο χαρτι να βγουν.

Σαν εχει κατι να μου πει,λιγο ,αλλαζει χρωμα,αιρετικο  η’ αποκοσμο,μ΄αρεσει……………..

και το κρατω  ακομα.

Εχει έναν τροπο να με κρατα μακρια απ΄νικοτινη

της ψυχης μου τις πτυχες να ΄νοιγη  και  να  κλεινη.

Ανοιχτες  ας΄τις για να βγουν ,αλογα να καλπασουν

να τρεξουν,να απομακρυνθουν ,τον κοσμο να  αλλαξουν.

Ασπρες  ιδεες,  καθαρες…………………………………………………………………………………………………..

Βιασμός ψυχής και σώματος

Του την εφερε…………του δραπέτευσε .

Εφυγε τρεχοντας ,τρεχοντας  με οση δυναμη της  απεμενε.

Εφυγε………χωρις προορισμο με στεγνη καρδια   και  αδειο  βλεμμα  .

Ετρεμε από  φοβο,ετρεμε από συνηθεια  ,κι ολο ετρεχε .

Όταν το κορμι,για τα ποδια  ασηκωτο  ,σωριαστηκε  εκει , εμεινε  εκει  .

Ριζωσε  εκει  ,εκει  που η πληξη ξεπλενε τις μνημες   ……..

Εκει που η θλιψη  μουδιαζε το μυαλο  .

Σαν αντιλαλος στα αυτια της  ,οι βρισιές ,οι απειλες ,το ξυλο .

Ατελειωτες νυχτες ποτισμενες με φαρμακι  ,ατελειωτες στιγμες απογνωσης

Ατελειωτες  στιγμες μελαγχολιας .

Μελαγχολια ……συνοθυλευμα εικονων και κανονων του χτες του τωρα,του αυριο,

Χρονος  κουβαρι  ………

Δεν υπαρχει μελλον ,ουτε ανταρσια της ψυχης ,ουτε κουραγιο……..

Μονο κλαμμα και………εκεινο το βλεμμα του τιποτα……………

Καταθλιψη και ακινησια γενικως.

Αισθηματα νεκρα και τα συναισθηματα όπως και οι αισθησεις κομματια.

Κενο  ,απαξιωση  …..κλαμα ,κλαμα και εκεινο το βλεμμα……………

Εκεινο το βλεμμα……………………………..

Από το ταβανι η λαμπα, παρακολουθουσε  ….παρακολουθουσε .

Διακριτικά και απροσμενα ,αρχισε να κινειται.

Το καλώδιο της αρχισε να μακραινει ,την αγγιζε …….την τυλιγε………………….

Την επομενη στιγμη ,την εσφιγγε στο λαιμο…την σηκωνε ψηλα ………..

Δεν αντεδρασε ,δεν κλώτσησε ,δεν διαμαρτυρήθηκε,δεν ηξερε καν τι συμβαινει……

Παραιτηθηκε   …………………..

ποτάμι

Βοή  η ροή του ποταμου  μακρια μας

Ορμητικο και αμείλικτο το κρύο το νερο του

Εμεις …….σε ξεφωτο κοντα  γευομασταν  του  δασους  τα  αρωματα…..τη  ζεστασια του ηλιου  ,του ερωτα τα χρωματα  και  της ζωης  το παθος

Το ποταμι ετρεχε  ορμητικο  ,μαστιγωναν  τις οχθες τα νερα

Παρέσερναν  τις πετρες που ητανε κοντα

Τις  επαιρναν  μαζι  τους  ….στα  βαθυα…………….

_ακου τι  ομορφο  τραγουδι ,τι  γλυκεια  μουσικη,θελω να μεινουμε για παντα εδώ…

Πιασμενοι χερι-χερι   .

-και  εγω γλυκια μου,νιωθω ομορφα κοντα σου,τοσο που δεν μπορω να ξεχωρισω,καθαρα

Αν εισαι  ο ηλιος ,τα χρωματα  η  η ευωδια του δασους.

Θελω να μεινουμε για παντα εδώ.

Με ζωη γεμιζαμε τις νυχτες μας ,που ηταν ολες φωτεινες,

Στη βροχη στεγνωναμε τα ρουχα μας

Η φωτια δροσια για τα κορμια μας

Το χιονι μας εφερνε κοντα,πολύ κοντα,πολύ κοντα.

Μας  τραγουδουσε το  ποταμι γλυκειες ,μεθυστικες μουσικες….σαν σειρηνα μαγισσα

Που ερωτευμενη ζηλευε ,τους δυο μικρους γειτονους

-ακου …το τραγουδι του ποταμου  δυναμωσε

-το ακουω ….και τα παιδια μας σκεφτομαι μηπως και…τα ξυπνησει

Συννεφα –συννεφα-συννεφα ……..αρχισε ηβροχη……………..

Λασπη το χωμα και γλυστρουσε …..μια πετρα εγω ..μια πετρα εσυ

Κυλησαμε στην οχθη στο ποταμι…και φουσκωσεν ο ποταμος

-γιατι όλα είναι αχρωμα και ο ηλιος δεν μας φεγγει΄?

-βλεπω τον ηλιο μεσα σου ,μυριζω τ'αρωμα σου,τα χρωματα στα ματια σου

Και ακουω ακομα μουσικες μεσα από το κορμι σου    .

  Γυρνα και κοιτα προς τα με προς το δικο μου μερος ,.μπορουμε ναμαστε στεγνοι και μεσα  στο ποταμι………